19 July 2019

Dansen aan de Seine en koffie in Toulouse: naar Barcelona zonder vliegtuig!

door Toby (Zomer Zonder Vliegen)
Inspiratie
19 July 2019

Dansen aan de Seine en koffie in Toulouse: naar Barcelona zonder vliegtuig!

door Toby (Zomer Zonder Vliegen)

De Flixbus uit Amsterdam richting Parijs vertrekt stipt op tijd aan Gent-Dampoort. Buschauffeur Frank kletst er maar op los door zijn handsfree telefoon. Ik hou van Nederlanders en hun opgewekte geleuter. Komt goed, man! Het is eens wat anders: de bus is te vroeg op de tussenstop in Lille - half uur pauze dan maar. 

De Autoroute du Nord: voor sommigen niet meer dan de kortste weg naar het Zuiden door een weinig interessante lap Frankrijk, voor mij een melancholische trip down memory lane door een landschap vol herkenningspunten. Het is hoogzomer, de winter lijkt slechts een verre boze droom, de graanvelden in Picardië staan op ontploffen, de eerste maaidorsers rukken uit. 

De péripherique van Parijs verkeert in continue staat van verkeersindigestie, het is absurd. Van het busstation aan de Quai de Bercy is het maar een kwartiertje wandelen naar het treinstation Austerlitz aan de andere kant van de Seine, maar onze trein gaat pas over goed drie uur. De oververhitte stad doet zich te goed zich aan een verkoelende avondbries. Aan de oevers van de rivier wordt gedanst - bachata, salsa en ballroom. Het is één grote ode aan grootstedelijke harmonie en multiculturaliteit zonder complexen. Zijn ze dit dan, de kosmopolieten, de winnaars van de globalisering, steeds meer vervreemd van de achterblijvers en de deplorables in de provincie? 

De couchettes zijn krap, de slaapbanken allesbehalve royaal, maar toch heeft de nachttrein van Parijs naar Toulouse iets onweerstaanbaar. “Op een laddertje klimmen om in je slaapbank te sukkelen. Het gestage geraas als sussend achtergrondgeluid terwijl je indommelt. De cadans van de trein, de diepe hartslag van het beest dat over de sporen zuidwaarts vliegt”, zo bezong iemand haar nachttreinervaring eerder in een gastblog op onze site. Heerlijk, dáár heb ik niets aan toe voegen! 

In Toulouse hebben we weer twee uur overstaptijd. Vanaf het moment dat ik twee maand geleden de tickets boekte heb ik uitgekeken naar dit moment: koffie in Toulouse! Zomaar, ergens in de ontwakende stad. Het kleine geluk. Op de SNCF/RENFE-hogesnelheidstrein naar Barcelona zijn de zetels comfortabel, om niet te zeggen luxueus, er is supersnelle wifi en er zijn prachtige vergezichten op de lagunes van de Middellandse Zee ten zuiden van Narbonne. Nauwelijks drie uur na het vertrek in Toulouse en goed 22  uur na het vertrek in Gent zetten we voet aan de bloedhete grond in Barcelona-Sants. Op de terugweg over hetzelfde traject doen we er zelfs nog enkele uren vanaf. 

Heen en terug met bus, nachttrein en hogesnelheidstrein naar Barcelona - het eindoordeel? Het was een zaligheid! Ongedwongen reizen, geen gedoe, geen gehaast, geen gedrum, geen drukte, heerlijk relaxed én goed reisgezelschap, wat wil je nog meer? De snelheid van het vliegtuig is de mijne niet, het zomerse land is mij veel te mooi om er zomaar achteloos over te vliegen en de bestemming kan pas haar ware betekenis krijgen als ik ook de weg naar de bestemming ten volle kan beleven. Het verhaal klópt gewoon!

Op de nachttrein zijn alle kussens en dekens verpakt in wegwerpplastic. Reizen met de nachttrein: dat moet elke nacht een gigantische berg afval veroorzaken. Via het wifinetwerk op de TGV krijgen we een triomfantelijke melding op onze smartphones en laptops wanneer de trein de snelheid van 300 kilometer per uur bereikt. Een ongemakkelijke waarheid is dat het energieverbruik van treinen exponentieel stijgt met de snelheid. Reizen met de trein: het blijft tot nader order sowieso klimaatvriendelijk, maar klimaatneutraal is het nog niet (meer daarover in onze FAQ's). We betaalden net geen 200 euro per persoon voor de volledige reis heen en terug vanuit België. 'Da's pas goedkoop', toeter ik overal rond. Maar is dat wel zo? Reizen met de trein: het blijft tot nader order sowieso een privilege. Ik kan niet anders dan bescheiden blijven, aan dogma’s heeft niemand wat.