Met de Flixbus van Brussel naar Sofia en met de nachttrein van Sofia naar Istanbul, met de bus tot in Georgië en met de nachttrein naar Yerevan, Armenië. In Turkije, Armenië en Georgië ook nog met een rist lokale busjes en treinen, met taxiritten en met de duim omhoog: Anna Vandecasteele had er wel wat voor over om de verste uithoeken van Europa te ontdekken zonder van de grond te gaan. Inclusief de terugreis naar huis tweehonderdveertig uur reizen-zonder-vliegtuig: hoe voelt dat?

Anna: ‘Zweterig! Het voelde  zweterig, vooral de busrit van Istanbul helemaal naar de andere kant van Turkije  – bijna 1500 kilometer zonder airco. Dat zorgde misschien wel voor enkele zware momenten, maar die vergeet je snel. Achteraf bekeken was het toch vooral lachen. We voelden ons allesbehalve op dodentocht, integendeel, het was een superleuke manier van reizen!

In Armenië waren we bijna drie weken maar in totaal zijn we meer dan zes weken weggeweest. Door niet met het vliegtuig te reizen waren we ons er veel meer van bewust hoe ver van huis we eigenlijk waren, en dat was een fantastisch gevoel. Bovendien kregen we zo ook de kans om twee andere landen te ontdekken – Georgië in de heenreis en een stukje van Turkije tijdens de terugreis. In Georgië  bleven we twee weken en zowel in Izmir als in Istanbul een dag of vier. We hadden tijd, dus waarom dan ook die tijd niet nemen? We stopten waar en wanneer we maar wilden!’

Naar Armenië tienduizend kilometer heen en terug zonder vliegen,  gek of geniaal? Het eerste misschien een beetje, het tweede zeker en vast!